พื้นที่ถูกสร้างขึ้นที่ผู้ผลิตและผู้ขายแข่งขันในตลาดด้วยผลิตภัณฑ์และบริการของพวกเขา.
สถานการณ์นี้ได้กลายเป็นวัฒนธรรมในตัวเองที่ประชากรพยายามกำหนดเป็นรายบุคคลหรือเป็นกลุ่มในปริมาณของสิ่งที่พวกเขาสามารถซื้อหรือทดแทนผลิตภัณฑ์ที่พวกเขามีอยู่แล้วสำหรับดีกว่ามาก.
สังคมนิยมและทุนนิยมเป็นระบบเศรษฐกิจหลักสองระบบที่ใช้ในประเทศที่พัฒนาแล้วในปัจจุบัน ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างทุนนิยมและสังคมนิยมคือขอบเขตที่รัฐบาลควบคุมเศรษฐกิจ
แก้รัฐธรรมนูญ การเมือง เศรษฐกิจ สิทธิมนุษยชน ศิลปวัฒนธรรม ต่างประเทศ คุณภาพชีวิต ความมั่นคง สิ่งแวดล้อม ไอซีที อินโฟกราฟิก แรงงาน วารสาร คนทำงาน กวีประชาไท สัมภาษณ์ กีฬา
ทางเลือกของผลิตภัณฑ์และหลายตัวเลือก: แต่ละคนสามารถเลือกระหว่างผลิตภัณฑ์ต่างๆ แนวคิดเรื่องอุปสงค์และอุปทานกลับมามีบทบาทอีกครั้ง โดยเป็นการเปิดทางให้ตัดสินใจเรื่องราคาและความสมดุล
ภาวะโลกร้อน: ผลผลิตมีความสำคัญมากกว่าสิ่งแวดล้อม โชคดีที่อาจมีทางเลือกอื่นในตลาดเพื่อต่อสู้กับปัญหานี้ เช่น ธุรกิจที่ยั่งยืน
“ทุนนิยมผู้มีส่วนได้เสีย” เป็นรูปแบบหนึ่งของทุนนิยมซึ่งบริษัทต่างๆ ยังคงแสวงหากำไรอยู่ แต่นอกเหนือไปจากกำไรแล้วก็คือการสร้างมูลค่าในระยะยาวโดยคำนึงถึงความต้องการของผู้มีส่วนได้เสียทั้งหมดและสังคมโดยรวมทั้งหมด วัตถุประสงค์ที่แท้จริงของทุนนิยมผู้มีส่วนได้เสีย คือ การสร้างมูลค่าของธุรกิจในระยะยาว โดยคำนึงถึงผลประโยชน์ของผู้มีส่วนได้เสีย ได้แก่ ลูกค้า ซัพพลายเออร์ พนักงาน ผู้ถือหุ้น และชุมชนท้องถิ่น เป็นต้น
ระบบทุนนิยมควรเป็นทั้งหน่วยในการมองปัญหา และเป็นกรอบใหญ่ในการคิดระยะยาวของประเทศไทย เพราะทุนนิยมเป็นรากฐานและพลังขับเคลื่อนสังคมที่เราไม่อาจปฏิเสธได้ แต่ทุนนิยมก็มีหลายรูปแบบ ไม่ใช่เพียงเสรีนิยมใหม่หรือโลกาภิวัตน์ที่ต่อกรไม่ได้อย่างที่หลายคนคิด อีกทั้งเรายังสามารถออกแบบทุนนิยมได้ ผ่านกระบวนการทางการเมือง เพื่อสร้างสังคมที่ทุกคนพอจะอยู่ร่วมกันได้อย่างเสมอหน้าทั้งทางเศรษฐกิจและการเมือง
ถอดบทเรียนการเลือก สว. ระบบเลือกคนดีที่ไม่ยึดโยงและไม่สะท้อนความหลากหลาย
มหาสารคาม: โครงการผลิตและเผยแพร่ตำราและผลงานทางวิชาการ วิทยาลัยการเมืองการปกครอง มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สงครามและสันติภาพ : จากยุคเสรีไทยถึงสมัยปัจจุบัน
ระบบทุนนิยมกับปัญหาความเหลื่อมล้ำเป็นความท้าทายของการดำเนินนโยบายเศรษฐกิจมาตลอด เพราะสามารถส่งผลกระทบกว้างขวาง ทั้งต่อคนในสังคมและความยั่งยืนของระบบทุนนิยม ปัญหาคือระบบทุนนิยมสามารถสร้างการเติบโตของเศรษฐกิจได้ดี แต่เรื่องการกระจายผลที่เกิดจากการเติบโต ในแง่ของรายได้ที่เกิดขึ้นให้กับกลุ่มคนต่างๆ ในเศรษฐกิจนั้นทำได้ไม่ดี คือ คนส่วนน้อยได้ประโยชน์มากจากการเติบโตของเศรษฐกิจ ขณะที่คนส่วนใหญ่ไม่ได้ประโยชน์อย่างที่ควร เกิดปัญหาความเหลื่อมล้ำที่คนจำนวนน้อยร่ำรวยมาก แต่คนส่วนใหญ่มีแค่พออยู่พอกินหรือไม่ก็ยากจน และยิ่งเศรษฐกิจเติบโต ทุนนิยม ช่องว่างระหว่างคนรวยกับคนจนก็ยิ่งมีมากขึ้น หมายถึงปัญหาความเหลื่อมล้ำรุนแรงขึ้น กรณีของประเทศไทย ซึ่งระบบเศรษฐกิจทำงานอยู่ภายใต้ระบบทุนนิยม ประเทศเราก็มีปัญหาความเหลื่อมล้ำมากเป็นอันดับต้นๆ ของโลก เป็นปัญหาสำคัญของสังคม ซึ่งถ้าไม่พยายามแก้ไข ความรุนแรงของปัญหาอาจเป็นความเสี่ยงต่อความสมานฉันท์ เสถียรภาพและความยั่งยืนของเศรษฐกิจได้
ในส่วนของกิจกรรมทางเศรษฐกิจนั้น มีการจัดระเบียบดังนี้ คนงานที่ดูแลวิธีการผลิตได้รับผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจ จึงเป็นการเพิ่มทุน ทั้งสินค้าและบริการมีการกระจายไปตามกลไกตลาดต่างๆ ทำให้บริษัทแข่งขันกันเอง ด้วยการเพิ่มทุนช่วยสร้างความมั่งคั่งมากขึ้นผ่านการลงทุน ดังนั้นหากผู้คนแสวงหาผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจและแข่งขันในตลาด ความมั่งคั่งจะเพิ่มขึ้น หากความมั่งคั่งเพิ่มขึ้น ทรัพยากรที่มีอยู่ก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน
ทุนนิยมหลากสีสัน: เมื่อทุนนิยมไม่ได้มีแบบเดียว